گل نرگس

دعای فرج



اِلهی عَظُمَ الْبَلاَّءُ وَبَرِحَ الْخَفاَّءُ وَانْکَشَفَ الْغِطاَّءُ وَانْقَطَعَ الرَّجاَّءُ


خدایا بلاء عظیم گشته و درون آشکار شد و پرده از کارها برداشته شد و امید قطع شد


وَضاقَتِ الاْرْضُ وَمُنِعَتِ السَّماَّءُ واَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَاِلَیْکَ


و زمین تنگ شد و از ریزش رحمت آسمان جلوگیری شد و تویی یاور و شکوه بسوی تو است


الْمُشْتَکی وَعَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِی الشِّدَّهِ وَالرَّخاَّءِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی


و اعتماد و تکیه ما چه در سختی و چه در آسانی بر تو است خدایا درود فرست بر


مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ اُولِی الاْمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَیْنا طاعَتَهُمْ


محمد و آل محمد آن زمامدارانی که پیرویشان را بر ما واجب کردی و بدین سبب مقام


وَعَرَّفْتَنا بِذلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلا قَریباً کَلَمْحِ


و منزلتشان را به ما شناساندی به حق ایشان به ما گشایشی ده فوری و نزدیک مانند


الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ یا مُحَمَّدُ یا عَلِیُّ یا عَلِیُّ یا مُحَمَّدُ اِکْفِیانی


چشم بر هم زدن یا نزدیکتر ای محمد ای علی ای علی ای محمد مرا کفایت کنید


فَاِنَّکُما کافِیانِ وَانْصُرانی فَاِنَّکُما ناصِرانِ یا مَوْلانا یا صاحِبَ


که شمایید کفایت کننده ام و مرا یاری کنید که شمایید یاور من ای سرور ما ای صاحب


الزَّمانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی السّاعَهَ


الزمان فریاد، فریاد، فریاد، دریاب مرا دریاب مرا دریاب مرا همین ساعت


السّاعَهَ السّاعَهَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ بِحَقِّ


همین ساعت هم اکنون زود زود زود ای خدا ای مهربانترین مهربانان به حق


مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطّاهِرینَ


محمد و آل پاکیزه اش

ابن فارس در مقاییس آورده است:

كفر الكاف و الفاء و الراء أصلٌ صحيحٌ يدلُّ على معنًى واحد، و هو السَّتْر و التَّغطية. يقال لمن غطّى دِرعَه بثوبٍ: قد كَفَر دِرعَه. و المُكَفِّر:الرّجل المتغطِّي بسلاحه. … و يقال الزَّارع‏ كَافِر، لأنَّه يُغطِّي الحبَّ بتُراب الأرض. قال اللَّه تعالى: أَعْجَبَ‏ الْكُفَّارَ نَباتُهُ‏. و رَمادٌ مَكْفُور: سَفَت الرِّيحُ الترابَ عليه حتى غطَّتْه. … و الكُفْر: ضِدّ الإيمان، سمِّي لأنّه تَغْطِيَةُ الحقّ و كذلك‏ كُفْران‏ النِّعمة:جُحودها و سَترُها. و الكَافُور: كِمُّ العِنَب قبل أن يُنوِّر. و سمِّي‏ كَافُوراً لأنّه‏ كفَر الوَلِيع، أي غطّاه.

ادامه »

یکی از واژه های قرآنی که مورد توجه لغویین و مفسرین می باشد واژه «عدل» می باشد که فهم معنای آن در آیات بسیاری یاری گر است. با توجه به این مطلب سعی می شود نظرات لغویین را مورد بررسی قرار داده، بتوانیم معنایی صحیح از واژه را ارائه دهیم.

ادامه »

[قصر الإمارة] قال الراوي: ثم إن ابن زياد جلس في القصر للناس وأذن إذنا عاما ورود به دار وجئ برأس الحسين عليه السلام فوضع بين يديه وأدخل نساء الحسين عليه السلام وصبيانه إليه، فجلست زينب بنت علي عليه السلام متنكرة فسأل عنها فقيل زينب بنت علي عليه السلام. فأقبل إليها فقال: الحمد لله الذي فضحكم وأكذب أحدوثتكم! فقالت: إنما يفتضح الفاسق. ويكذب الفاجر وهو غيرنا. فقال ابن زياد: كيف رأيت صنع الله بأخيك وأهل بيتك؟ فقالت ما رأيت إلا جميلا، هؤلاء قوم كتب عليهم القتال فبرزوا إلى مضاجعهم وسيجمع الله بينك وبينهم فتحاج وتخاصم فانظر لمن يكون الفلج يومئذ؟ هبلتك أمك يا بن مرجانة. فقال الراوي: فغضب ابن زياد وكأنه هم بها. فقال له عمرو بن حريث: إنها إمرأة والمرأة لاتؤخذ بشئ من منطقها. فقال لها ابن زياد: لقد شفي الله قلبي من طاغيتك الحسين، والعصاة المردة من أهل بيتك! فقالت: لعمري لقد قتلت كهلي وقطعت فرعي واجتثثت أصلي فإن كان هذا شفاؤك فقد اشتفيت. فقال ابن زياد: هذه سجاعة ولعمري لقد كان أبوك شاعرا وسجاعا. فقالت: يا بن زياد ما للمرأة والسجاعة؟ [1]

الإماره راوى مى گويد: پس از آن، ابن زياد در كاخ دارالاماره نشست وبار عام داد. سر مقدس حسين عليه السلام را وارد ساختند وپيش روى او گذاشتند. سپس اهل بيت امام عليه السلام وارد شدند. زينب، دختر أمير المؤمنين عليهما السلام، نيز - به صورتى كه شناخته نشود - وارد شد ودر گوشه اى نشست. ابن زياد پرسيد: اين زن كه بود ؟ گفتند: او زينب دختر على عليه السلام است. عبيدالله رو به سوى زينب كرد وگفت: حمد خدايى را كه شما را رسوا كرد و دروغهاى شما را آشكار ساخت. زينب فرمود: مردمان فاسق وفاجر رسوا مى شوند وآنان غير از ما هستند. ابن زياد گفت: چگونه ديدى آنچه را خدا با برادرت انجام داد؟ زينب سلام الله علیها گفت: جز نيكويى چيزى نديدم، زيرا آل پيغمبر جماعتى هستند كه خداوند حكم شهادت بر آنان نوشته است وآنان نيز به سوى آرامگاه هميشگى خود شتافتند، ولى به همين زودى خداوند، تو وايشان را با هم براى حسابرسى جمع مى كند وآنان با تو احتجاج ومخاصمه مى نمايند وآن گاه مى نگرى كه رستگارى براى كيست؟ مادرت بر تو بگريد، اى پسر مرجانه! ابن زياد از اين گفتار غضبناك شد وگويا تصميم به كشتن زينب گرفت. عمرو بن حريث كه در مجلس حاضر بود، به ابن زياد گفت: او زن است وكسى زن را به خاطر گفتارش كيفر نمى كند. ابن زياد منصرف شد ورو به زينب زينب سلام الله علیها كرد وگفت: خداوند دل مرا از قتل حسين طغيانگر ومتمردان وسرپيچان از اهل بيت تو شفا بخشيد. زينب زينب سلام الله علیها فرمود: به جان خودم قسم، بزرگان ما را كشتى واصل وفرع ما را قطع كردى. اگر شفاى تو اين است البته شفا يافته اى. ابن زياد گفت: زينب زنى است كه با سجع وقافيه سخن مى گويد وبه جان خودم قسم كه پدرش على نيز شاعر وقافيه پرداز بود. زينب گفت: اى ابن زياد ! زن را با سجع وقافيه چه كار است؟

پی نوشت:

1- ابن طاووس، علی بن موسی بن جعفر، (1383)، الملهوف علی قتلی الطفوف، تحقیق وتقدیم الشیخ فارس تبریزیان، «الحسون»، الطبعة الرابعة، دار الأسوة للطباعة والنشر، تهران، صص 202-200.

1.‌ سیمای حضرت زینب علیها السلام، تاج لنگرودی، محمدمهدی، ‌تهران، نشر ممتاز،‌1375، رقعی، 224 صفحه.

2.‌ خصائص زینبیه،‌ جزائری، سیدنورالدین،‌ قم،‌ انتشارات مسجد مقدس جمکران، 1381، وزیری، 352 صفحه.

3.‌ مادر مصیبت‌ها(سوگنامه حضرت زینب)، رجالی تهرانی، علیرضا، ‌قم، انتشارات نبوغ، 1380،‌ رقعی، ‌128 صفحه.

4.‌ زیباترین شکیب، زندگانی حضرت زینب علیها السلام، رضایی،‌ مهدی، تهران، انتشارات بنیاد مستضعفان، 1379، رقعی، 184 صفحه.

5.‌ بانوی عاشورا حضرت زینب، سیف، رسول، تهران، سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی،‌ انتشارات مدرسه،‌ 1377، وزیری، 44 صفحه.

6.‌ ‌حضرت زینب بزرگ‌ بانوی کربلا، فولادزاده، عبد الامیر، قم،‌کانون نشر اندیشه‌های اسلامی، 1370، 56 صفحه.

7.‌ پیام‌آور کربلا حضرت زینب،‌ فهیم کرمانی، مرتضی، تهران، انتشارات دارالسلام،‌ 1376،‌ رقعی، 208 صفحه.

8.‌ ‌جنگ حضرت زینب علیها السلام،‌ فتحعلی بیگی، داود، تهران، انتشارات نمایش، 1382، رقعی، 224 صفحه.

9.‌ اسوه‌های ایثار (نگاهی به زندگانی حضرت زینب)،‌ قدیانی، عباس، تهران،‌ انتشارات فردابه، 1381، رقعی، 64 صفحه.

10.‌ پیام‌آور عاشورا حضرت زینب کبرا،‌ کهیارنژاد،‌ عطاالله، مجموعه اشعار و نوحه‌های سینه‌زنی و زنجیرزنی ائمه اطهار، ‌شیراز، انتشارات تخت جمشید،‌1380، رقعی، 120 صفحه.

11.‌ حضرت زینب پیام‌رسان شهیدان کربلا، محمدی اشتهاردی، محمد،‌ تهران،‌ نشر مطهر، 1376، رقعی، 48 صفحه.

12.‌ مثل مادر، وحیدی‌صدر، مهدی، مشهد، عروج اندیشه، 1382، ‌خشتی، 12 صفحه.

13.‌ زندگانی حضرت زینب علیها السلام، یوسفی،‌حسین، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی،‌1377،‌ رقعی، 96 صفحه.

14- زنی به نام زینب، کمال السید ترجمه: م.الفبازنوشته: صادق رحمانیناشر: انتشارات نبوغ ـ

15. شیدای زینب: بنت الشاطی، شیرزن کربلا یا زینب دختر علی (علیه السلام) مترجم: سید جعفر شهیدی، ناشر: حوزه نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت، چاپ اعتماد،

16. پایان نامه: بررسی تحلیلی خطبه های پیام آور کربلا (عقیله بنی هاشم زینب) سلام الله علیها

17. نقش زنان در نهضت عاشورا: دانش پژوه: مرضیه سیدزاده

18. جایگاه مشارکت سیاسی زن در نظام سیاسی اسلام با تأکید بر عملکرد سیاسی حضرت زینب(س) پس از عاشورا

19. مهتاب غمرنگ: محمد جواد صاحبی مرکز پخش: انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی

منابع:

http://www.aviny.com/occasion/ahlebeit/bastegan/zeinab/veladat/89/Ketabshenasi.aspx

http://www.hawzah.net/fa/subject/subjects/80158

در حال آماده سازی این بخش بودم که سایتی نظرم را جلب کرد. سایت مجله میراث شهاب، آقای ناصرالدین انصارى قمى کتابشناسی ای از بانو مخدره انجام داده اند، زحمتشان قابل قدر است. ایشان کارشان را چنین توضیح می دهند:

مقدمه

هنوز صدای بلندآوای صدیقه صغری، دختر علی مرتضی، حضرت زینب كبری(ع)، از پس قرون و اعصار، بر بلندای تاریخ به گوش می‌رسد و بانگ بد،ارباش آن بانوی شجاع و سترگ جهان بشریت در گوش‌ها و هوش‌ها طنین‌افكن است و همگان را به قانم در برابر ظلم و ستم جباران و خودكامگان و طواغتی زمان‌ها بر می‌خواند.

هنوز فریاد رعدآسای دخت فاطمه و خواهر حسن  بن علی، خواب خوش و خرگوشی ستمگران را برهم می‌زند و كاخ‌های ظلم بداادگران را فرو می‌ریزد. این نام مقدس، در طول تاریخ، محور بحث‌ها و درس‌ها و كتاب‌های گوناگون بوده است.

این مقاله، عهده‌دار توصفی و معرفی كتاب‌هایی است كه دربارۀ آن بانوی بزرگ به زبان‌های مختلف (عربی، فارسی و اردو) نگاشته شده و بشترو آن‌ها به چاپ رسدسه است.

در این مقاله 135 كتاب عربی (110 كتاب چاپی و 25 كتاب خطی)، 153 كتاب فارسی (143 كتاب چاپی و 10 كتاب غرب چاپی) و 25 كتاب اردو كه به طور مستقل درباره شخصتخ و خطبه‌های آن حضرت به رشته تحریر درآمده، معرفی شده است. البته این تمام كتاب‌ها نست  و بدون شك كتاب‌های دیگر هم در گوشه و كنار خواهد بود؛ اما این، نتیجۀ تتبّع و جستجوی چندماهۀ ‌این‌جانب است.

******

الف) كتاب‌هاى چاپى عربى

…

برای ادامه رجوع شود به آدرس:

 http://www.shahab-news.com/news/news_item.asp?NewsID=254

در علم سیاستگذاری، چرخه ای بسیار مهم برای حیات حاکمیت ها ارائه می گردد که به نام چرخه حیاتی حاکمیت نامیده می شود. در این چرخه، فلسفه حاکمیتی یک نظام، اساس حیات حاکمیت را تشکیل می دهد. به عبارتی دیگر، این فلسفه و ایدئولوژی حاکم بر حکومت است که شاکله همه امور حکومت را پایه‌ریزی می کند. اگر فلسفه حاکم بر نظام حکومتی، الهی باشد مطمئناً همه اصول حاکم، سیاستها، راهبردها، پروژه های عملیاتی و حتی نوع آمایش سرزمین در تمام عرصه های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و امنیتی، الهی خواهند بود. و اگر فلسفه و ایدئولوژی حاکم بر نظام حکومتی، اومانیستی و یا ماتریالیستی باشد، همین روند طی خواهد شد. به همین دلیل است که می توان ردپای فلسفه غالب هر دوره زمانی تمدن بشری را در عرصه های عملیاتی فرهنگی مانند تئاتر و سینما، و یا در کتب و حتی نوع آموزشها و مدیریتهای همان دوره مشاهده نمود.

ادامه »

اگر چه کربلا روز شهادت مولا و یاران ایشان بود اما روز ظهور و بروز حق و تجلی نور حقیقت بود. رویارویی حق و باطل و مباهله نور و ظلمت بود. شب عاشورا زمان گزینش بود چه گزنینشی؛ أحلی من العسل و مولا را که هرچه به شهادت و قربِ حق نزدیک می گشت تجلی نور الهی دیده ظلمت را کورتر می کرد اما شهادت پایان نبود بطنِ دعوت بود و آغاز ثمر دهی. و زینب برخاست.

تا زینبیان برخیزند و کربلائیان خشنود. کربلا ظهور ولایت و آزمایش استقامت بود که چه شیرین ادا شد؛ یکی با شهادت و یکی با رسالت. فضائل بانو ظهور چهره رسالت بود که کاخ ظلم را در هم پیچید و باورها و بافته هایشان را از هم گسست. اینگ گوشه ای از نقش محوری زینب سلام الله علیها در دریای فضائلش:

ادامه »

خط مشی و طرز تفکر هر کسی را می توان در گفتار او جستجو کرد. از آنجا حضرت زینب سلام لله علیها پرورده نبوت است و در دامان ولایت آموزش دیده است خطبه هایی که بیان نموده اند نشان از ریشه و اصالت فطری آن دارد. شخصیت زینب را همین خطبه ها بیان می کنند و بار سنگین دفاع از حریم ولایت و افشای حقیقت و رسوایی کفر را به همراه برادر زاده اش و در سایه ولایت او، بازگو می کنند.

1- خطبة زينب عند دخولها الكوفة:

قالَ بَشيرُ بْنُ خزيم الاسْدى وَ نَظَرْتُ الى زَيْنَبَ اِبْنَةِ عَلِيٍّ يَوْمَئِذٍ، فَلَمْ أرْ خَفِرَةً قَطُّ أنْطَقَ مِنْها، كَأَنَّها تُفْرَغُ مِنْ لِسانِ أمِيرِ الْمُؤ مِنينَ ع، وَ قَدْ أوْمَأتْ الَى النّاسِ أنِ اسْكُتُوا، فَارْتَدَّتِ الانْفاسُ وَ سَكَنَتِ الاجْراسُ، ثُمَّ قالَتْ:

ألْحَمْدُ لِلّهِ، وَ الصَّلاةُ عَلى جَدّى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبينَ الاخْيارِ.

أمّا بَعْدُ: يا أهْلَ الْكُوفَةِ، يا أهْلَ الْخَتْلِ وَ الْغَدْرِ، أتَبْكُونَ؟! فَلا رَقَأتِ الدَّمْعَةُ، وَ لا هَدَأتِ الرَّنَّةُ، اِنَّمَا مَثَلُكُمْ كَمَثَلِ الَّتى نَقَضَتْ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أنْكاثا، تَتَّخِذونَ أيْمانَكُمْ دَخَلا بَيْنَكُمْ.

ألا وَ هْلْ فيكُمْ الا الصَّلَفُ وَ النَّطَفُ، وَالصَّدْرُ الشَّنِفُ، وَ مَلَقُ الاماءِ، وَ غَمْزُ الاعْداءِ؟!

أوْ كَمَرْعى عَلى دِمْنَةٍ.

أوْ كَفِضَّةٍ عَلى مَلْحُودَةٍ، ألا ساء ما قَدَّمْتُمْ لِأنْفُسِكُمْ أنْ سَخِطَ اللّهُ عَلَيْكُمْ وَ فى الْعَذابِ أنْتُمْ خالِدوُنَ.

أتَبْكُونَ وَ تَنْتَحِبونَ؟!

ايْ وَ اللّهِ فَابْكُوا كَثيرا، وَاضْحَكُوا قَليلا.

فَلَقَدْ ذَهَبْتُمْ بِعارِها وَ شَنارِها، وَ لَنْ تَرْحَضُوها بِغَسْلٍ بَعْدَها أبدا.

وَ أنّى تَرْحَضُونَ قَتْلَ سَليلِ خاتَمِ النُّبُوَّةِ، وَ مَعْدِنِ الرِّسالَةِ، وَ سَيِّدِ شَبابِ أهْلِ الْجَنَّةِ، وَ مَلاذِ خِيَرَتِكُمْ، وَ مَفْزَعِ نازِلَتِكُمْ، وَ مَنارِ حُجَّتِكُمْ، وَ مِدْرَةِ سُنَّتِكُمْ.

ألا ساء ما تَزِرونَ، وَ بُعْدا لَكُمْ وَ سُحْقا، فَلَقَدْ خَابَ السَّعْيُّ، وَ تَبَّتِ، الايْدي، وَ خَسِرَتِ الصَّفْقَةُ، وَ بُؤْتُمْ بِغَضَبٍ مِنَ اللّهِ، وَ ضُرِبَتْ عَلَيْكُمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ.

وَيْلَكُمْ يا أهْلَ الْكُوفَةِ، أتَدْرُونَ أيَّ كَبِدٍ لِرَسُولِ اللّه فَرَيْتُمْ؟!

وَ أيَّ كَريمَةٍ لَهُ أبْرَزْتُمْ؟! وَ أيَّ دَمٍ لَهُ سَفَكْتُمْ؟!

وَ أيَّ حُرْمَةٍ لَهُ انْتَهَكْتُمْ؟! لَقَدْ جِئْتُمْ بِها صَلْعأ عَنْقأ سَوْدأ فَقُمأ.

وَ فى بَعْضِها: خَرْقأ شَوْهأ، كَطِلاعِ الارْضِ وَ مِلاءِ السَّماءِ.

أفَعَجِبْتُمْ أنْ مَطَرَتِ السَّماءُ دَما، وَ لَعَذَابُ الاخِرَةِ أخْزى وَ أنْتُمْ لا تُنْصَرُونَ، فَلا يَسْتَخِفَّنَّكُمْ الْمَهْلُ، فَأنَّهُ لا يَحْفُزُهُ البِدارُ وَ لا يَخافُ فَوْتَ الثّارِ، وَ انَّ رَبَّكُمْ لَبِالْمَرْصادِ.

ادامه »

پیرامون زندگانی زینب کبری سلام الله علیها در متون تاریخی و روایی باقی مانده اطلاعات چندانی وجود ندارد. و به قطع بعضی حکایات وارده نیز صحیح نیستند. اما می توان حقایق را از این متون بیرون کشید. این نوع اختلاط در کتب، مخصوص به حضرت زینب سلام الله علیها نیست، از رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم است تا امام عصرمان عج الله تعالی فرجه الشریف. گویی بازگویی زندگی آنان نیز برای معاندین گران بود. در بیشتر متون شخصیت بزرگوار زینب کبری سلام الله علیها بیش از هر چیز با واقعه کربلا گره خورده است. خطبه های به جای مانده از ایشان نشان از شخصیت بارز اوست. پدری دارد که ولی الله است؛ امیر المؤمنین علیه السلام و مادری دارد که پرورده رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم است؛ فاطمه کبری سلام الله علیها. همین کافی است که زندگی او را در پدر و مادرش جستجو کنیم. مگر نه اینکه او را زینب کبری نامیده اند. تولد: طبق نگارش برخى از محقّقان ولادت آن بانوى بزرگوار، پنجم ماه جمادى الأولی سال پنجم یا ششم هجرى و در مدینه منوره است، [۱]

همچنین شعبان سال ششم هجرى، سال چهارم و نیز اواخر ماه رمضان سال نهم هجرى نیز گفته شده است. [2] ایشان سومین فرزند حضرت فاطمه کبری سلام الله علیها بعد از امامان بزرگوار حسن و حسین علیهما السلام می باشند.

ادامه »

واژه «رّب» از واژه هايي است که بارها در قرآن به کار رفته است و به همين جهت مورد توجه لغويين، مفسرين و خصوصاً زبانشناسان است. برای روشن شدن معنی اين واژه قبل از هر چيز ذکر نکته لازم است:

1- کتب لغتی که به عنوان مهم ترين کتب، در این فن هستند غالباً به دست فارس زبانان تألیف شده و می توان گفت بقیه وام دار این کتب اند.

ادامه »